3G

Wat is 3G?

Mobiele telecommunicatie van de 3e generatie (3G) is een reeks standaarden die zijn ontstaan als gevolg van het initiatief van de Internationale Telecommunicatie Unie (ITU) dat bekend staat als IMT-2000 (International Mobile Telecommunications-2000). Van 3G-systemen wordt verwacht dat ze multimedia van hoge kwaliteit leveren aan mobiele apparaten door middel van snellere en eenvoudigere draadloze communicatie en diensten die “altijd en overal” beschikbaar zijn.

Deze term staat ook bekend als 3e generatie mobiele telecommunicatie.

Techopedia legt 3G (derde generatie draadloze telecommunicatie) uit

Er zijn wereldwijd twee groepen die specificaties opstellen voor 3G: 3GPP en 3GPP2.

3GPP 3G specificaties zijn gericht op geëvolueerde GSM (Global System for Mobile communication) kernnetwerken, bekend als UMTS (Universal Mobile Telecommunications Systems), en de daarop gebaseerde radiotoegangstechnologieën. Dit omvat dus UTRA (Universal Terrestrial Radio Access), GPRS (General Packet Radio Service) en EDGE (Enhanced Data rates for GSM Evolution).

3GPP2 3G-specificaties daarentegen zijn ontworpen voor CDMA2000-systemen, die zijn gebaseerd op CDMA (Code Division Multiple Access). Van de twee worden de 3GPP-specificaties het meest gebruikt, omdat de meeste mobiele netwerken ter wereld gebaseerd zijn op GSM.

Verbeterde datasnelheden van 3G-systemen ten opzichte van hun voorgangers hebben de deuren geopend voor toepassingen als mobiele TV, video-on-demand, videoconferenties, telegeneeskunde en locatiegebaseerde diensten. Dankzij de hoge datasnelheden konden gebruikers ook surfen op het web met hun mobiele telefoon en zo ontstond de term mobiel breedband.

3G heeft de weg vrij gemaakt voor de opkomst van smartphones en hun grotere schermen, die beter geschikt waren voor het bekijken van mobiele websites, video bellen of mobiele tv. Het is geen toeval dat de introductie van de iPhone in 2007 plaatsvond op het moment dat 3G breed werd geaccepteerd.

Het duurde even voordat 3G wereldwijd werd geaccepteerd. Een belangrijke reden was dat sommige 3G-netwerken niet dezelfde frequentie gebruiken als het oudere 2G. Dit betekende dat draadloze operatoren nieuwe frequenties moesten bemachtigen en nieuwe celsites moesten installeren. Hoewel 3G voor het eerst werd aangeboden in 2001, begon het pas echt aan te slaan rond 2007.