Cybercriminaliteit

Wat betekent cybercriminaliteit?

Over het algemeen wordt cybercriminaliteit gedefinieerd als een misdrijf waarbij computers worden ingezet tegen een digitaal doelwit, of een misdrijf waarbij een computersysteem wordt gebruikt om strafbare feiten te plegen.

Cybercriminaliteit is een brede misdaadcategorie en omvat verschillende soorten activiteiten, zoals illegale toegang tot gegevens door middel van spy apps, het gebruik van computercommunicatie om fraude te plegen of het omkopen van systemen met digitale middelen.

Cybercriminaliteit wordt ook wel computercriminaliteit genoemd.

Techopedia legt uit wat cybercriminaliteit is

In zeer algemene zin kan cybercriminaliteit worden opgesplitst in twee basistypen: het type waarbij criminelen zich richten op netwerken en het type waarbij mensen criminele handelingen plegen door computersystemen te gebruiken.

Een ander belangrijk punt is dat de complexiteit van cybercriminaliteit is meegegroeid met de complexiteit van computersystemen. In de jaren 80 ging het bij cybercriminaliteit waarschijnlijk om het onderscheppen van frauduleuze gegevens op een werkstation of een eenvoudig netwerk, of om het hacken van een netwerk om criminele doelstellingen te behalen.

Tegenwoordig is cybercriminaliteit veel complexer. Eén vorm van cybercriminaliteit betreft datalekken waarbij hackers en ‘black hat operators’ gegevensprivacy in gevaar brengen. Daarnaast zijn er verschillende soorten misdrijven waarbij cyberaanvallen zich richten op netwerken om verschillende essentiële computernetwerken van overheden of bedrijven plat te leggen. Er is sprake van een cyberoorlog wanneer een land zich richt op de netwerken van een ander land of hun proxies.

De “andere wereld” van cybercriminaliteit, waar computers worden gebruikt als middel voor criminele activiteiten, kent een breed scala aan toepassingen. De criminele activiteiten variëren van het gebruik van computers voor sekshandel of fraude tot het gebruik van computers om systemen te besturen die mensen fysiek letsel kunnen toebrengen. Omdat computers zo krachtig zijn geworden, is de aard van cybercriminaliteit mee geëvolueerd.

Een ander aspect van cybercriminaliteit is relatief nieuw. Er is sprake van cybercriminaliteit op het gebied van cryptocurrency wanneer computers worden gebruikt om illegaal digitale valuta te verkrijgen.

Deze vorm van cybercriminaliteit is net zo nieuw als het gebruik van cryptocurrency of tokenized activa.

Vroeger was cybercriminaliteit nog niet gericht op criminaliteit rondom deze digitale activa, omdat de digitale activa zelf nog niet bestonden. Doordat er tegenwoordig allerlei elektronische activa in digitale wallets wordt opgeslagen, zien cybercriminelen hun kans deze te stelen.

Er is ook een nieuwe vorm van cybercriminaliteit op het gebied van cryptocurrency, waarbij beleggers op frauduleuze wijze worden misleid met valse informatie over de digitale activa zelf.

Dit alles betekent dat de wereld van cybercriminaliteit zo groot is geworden, dat er veel geavanceerde regulering nodig is. Beveiligingsprofessionals dragen steeds meer “petten” in de wereld van wetshandhaving en gebruiken beter ontwikkelde modellen om cybercriminelen aan te pakken.

‘Ransomware’ is een goed voorbeeld van een schadelijke vorm van cybercriminaliteit. Bij ransomware gebruikt de cybercrimineel een computersysteem voor de betaling van “losgeld”. Cryptocurrency komt meestal om de hoek kijken wanneer exploitanten van ransomware Bitcoin of een andere cryptocurrency gebruiken voor betaling, omdat die minder traceerbaar is dan fiatvaluta. Er is zelfs sprake van de opkomst van ransomware-as-a-service, waarbij criminelen ransomware leveren aan andere criminelen.

Zoals blijkt, is de wereld van cybercriminaliteit erg divers en is het onderwerp relevant voor de veiligheid van consumenten, burgers en bedrijven.