Datacommunicatie (DC)

Wat betekent datacommunicatie?

Datacommunicatie (DC) is het proces waarbij computers en communicatietechnologieën worden ingezet om gegevens tussen verschillende locaties of deelnemende partijen over te dragen.

Datacommunicatie maakt het overbrengen van elektronische of digitale gegevens tussen twee of meer netwerkknooppunten mogelijk, ongeacht de geografische locatie, het technologische medium of de inhoud van de gegevens.

Techopedia legt uit wat datacommunicatie is

Datacommunicatie omvat verschillende technieken en technologieën om elke vorm van elektronische communicatie mogelijk te maken. Het is een zeer brede term die verwijst naar alle netwerktechnologieën op elk platform of in elke digitale omgeving.

Enkele veelvoorkomende soorten datacommunicatietechnologieën zijn telecommunicatie, computernetwerken en radio/satellietcommunicatie. Voor datacommunicatie is doorgaans een transport- of communicatiemedium nodig tussen de knooppunten die met elkaar willen communiceren, zoals koperdraad, glasvezelkabels of draadloze signalen.

Een veelvoorkomend voorbeeld van datacommunicatie is bijvoorbeeld een computer die via een Wi-Fi-verbinding met het internet is verbonden en op die manier draadloos gegevens verzendt naar een of meer servers op afstand.

Sommige apparaten en technologieën die worden gebruikt in datacommunicatie staan bekend als datacommunicatieapparatuur (DCE) en dataterminalapparatuur (DTE). DCE wordt ingezet op het verzendende knooppunt, terwijl DTE wordt gebruikt op het ontvangende knooppunt.

Een andere manier om te praten over verschillende vormen van datacommunicatie is door te verwijzen naar de functionaliteit die beschikbaar is voor zender en ontvanger. Op het gebied van communicatiefuncties heb je simplex communicatie, wat enkelrichtings-datacommunicatie betekent, en je hebt half-duplex en full-duplex datacommunicatiemodellen. Een laatste variant is seriële datacommunicatie.

Bij half-duplex communicatie kan informatie beide kanten op gaan, maar niet tegelijkertijd. Bij full-duplex modellen is gelijktijdige tweerichtingscommunicatie van gegevens mogelijk.

De laatste vorm, seriële datacommunicatie, is wijdverbreid in netwerken. Hierbij worden gegevens verpakt in eenheden en vervolgens seriëel verzonden van zender naar ontvanger. Dit gebeurt meestal in de vorm van gegevenspakketten met headers en andere informatie, die vervolgens opeenvolgend naar de bestemming worden gestuurd. In de meeste gevallen verloopt dit via platforms die gebruikmaken van het OSI-model met zeven lagen, dat de aard van verschillende paden tussen knooppunten laat zien.

Datacommunicatie is sterk afhankelijk van diverse protocollen, die variëren afhankelijk van de omgeving waarin de berichten worden verzonden. Diverse varianten van internetprotocollen, zoals FTP, HTTP en HTTPS, zijn ontwikkeld om de datacommunicatie via het internet te optimaliseren.

Een andere waardevolle manier om datacommunicatie te begrijpen, is door de architectuur te analyseren waarin dit plaatsvindt.

Voor het internet is het traditionele model de client/server-architectuur.

De client/server-architectuur bestaat uit stations die ‘clients’ of consumenten zijn en stations die ‘servers’ of producenten zijn. De client doet een verzoek aan de server, waarna de server een resultaat terugstuurt.

Hoewel de client/server-architectuur lange tijd dominant is geweest, zien we nu de opkomst van peer-to-peer netwerken, waarbij niet elk knooppunt in het datacommunicatienetwerk traditioneel wordt toegewezen aan de rol van client of server.

In toenemende mate worden nieuwe systemen ontworpen met situaties waarin apparaten minder gedefinieerde rollen hebben, of waar andere ontwikkelingen plaatsvinden om netwerkactiviteiten flexibeler te maken.

Opkomende trends, zoals het ‘internet der dingen’, beloven een nieuwe vorm van connectiviteit en andere modellen voor datacommunicatie.