Decentralisatie

Wat is decentralisatie?

Decentralisatie is de overdracht van macht, autoriteit, controle en besluitvorming van gecentraliseerde entiteiten naar een groter gedistribueerd netwerk.

Gedecentraliseerde netwerken hebben als doel een vertrouwensloos systeem te creëren waarbij het niveau van vertrouwen tussen netwerkdeelnemers minimaal is. Een vertrouwensloos systeem wordt bevorderd door besluitvorming en middelen te verdelen over een groot aantal deelnemers, waardoor het risico wordt vermeden dat een klein aantal slechte actoren de controle over het netwerk overneemt.

Het concept van decentralisatie is complex en veelzijdig. Het kan verschillende vormen aannemen:

• Politieke decentralisatie bevordert een grotere participatie om besluitvormingsbevoegdheden aan het publiek te geven. Democratie is bijvoorbeeld een gedecentraliseerd politiek systeem;
• Administratieve decentralisatie is gericht op het verdelen van autoriteit, verantwoordelijkheid en financiële middelen;
• Fiscale decentralisatie is gericht op financiële duurzaamheid en decentralisatie via zelffinanciering, belastingen, heffingen, leningen en meer;
• Economische decentralisatie bevordert economische liberalisering en marktontwikkelingsbeleid dat middelen en verantwoordelijkheden, zoals beslissingsbevoegdheid, aan verschillende marktdeelnemers geeft in plaats van aan één gecentraliseerde entiteit.

Hier zullen we ons richten op de definitie van decentralisatie in blockchain en cryptocurrency’s.

Wat betekent decentralisatie in Blockchain?

Decentralisatie is een kernfilosofie in de blockchain- en cryptocurrency wereld. Om te leren waarom decentralisatie belangrijk is voor publieke blockchains en cryptocurrency’s, moeten we begrijpen waarom Bitcoin is gecreëerd.

Bitcoin is het oudste en meest waardevolle publieke blockchain netwerk ter wereld. Het werd opgericht door de pseudonieme Satoshi Nakamoto als een gedecentraliseerd peer-to-peer (P2P) betalingsnetwerk met behulp van blockchaintechnologie. De Bitcoin whitepaper werd uitgebracht in oktober 2008 midden in een recessie die werd toegeschreven aan banken voor het verstrekken en herverpakken van subprime leningen.

Via het Bitcoin-netwerk kunnen gebruikers geld overmaken en betalingen doen zonder tussenkomst van een financiële instelling. De blockchain is niet in handen van een enkele entiteit. Het wordt gedecentraliseerd gehouden via een netwerk van operators, ‘miners’ genaamd, die het netwerk beheren door transacties te verwerken en te valideren. Er is geen wervingsproces om een miner te worden. Iedereen met Bitcoin mining hardware en bedrijfsmiddelen (meestal om elektriciteit te betalen) kan ervoor kiezen om een miner te worden.

De kernprincipes van decentralisatie – autonomie, transparantie, bestand tegen censuur en privacy – vormen de kern van Bitcoin, Ethereum en de meeste andere openbare blockchains. Deze publieke blockchains werken als open netwerken. Iedereen met een internetverbinding heeft toegang tot het netwerk en het ecosysteem van applicaties die erop gebouwd zijn.

Hoe bereiken publieke blockchains decentralisatie?

Openbare blockchain netwerken streven ernaar om hun activiteiten gedecentraliseerd te houden via:

• Gedistribueerde netwerken: Bitcoin en Ethereum werken als gedistribueerde netwerken waar informatie en taken worden gedeeld door meerdere nodes of deelnemers. Het netwerk van nodes die tegelijkertijd met elkaar draaien zorgt ervoor dat de blockchain gedecentraliseerd en veilig blijft en bestand is tegen single points of failure.
• Peer-to-Peer (P2P) architectuur: Openbare blockchains maken gebruik van een P2P-architectuur die deelnemers in staat stelt om rechtstreeks met elkaar te communiceren en te interageren. De peer-gedreven aanpak elimineert de afhankelijkheid van gecentraliseerde entiteiten zoals web service providers.
• Autonomie en zelfbeschikking: Publieke blockchains bevorderen decentralisatie door gebruikers mondiger te maken en controle te geven over hun bezittingen en gegevens. Gebruikers hebben bijvoorbeeld geen bankrekening nodig om hun cryptocurrencies op te slaan; gebruikers hoeven geen persoonlijke gegevens te verstrekken om gedecentraliseerde toepassingen te gebruiken; gebruikers kunnen ervoor kiezen anoniem te blijven; blockchain-transacties zijn transparant zodat iedereen de geldigheid van de transacties kan verifiëren.

Gedecentraliseerd financieren (DeFi)

Decentrale financiering (DeFi) is een revolutionair toepassingsgebied van blockchaintechnologie dat traditionele financiële systemen wil ontwrichten. Het wil het gebruik van gedecentraliseerde publieke blockchains uitbreiden tot meer dan alleen peer-to-peer betalingen. Door gebruik te maken van smart contract technologie kunnen gebruikers nu allerlei financiële acties uitvoeren, zoals het inzetten van geld om rente te verdienen, geld lenen en uitlenen, en nog veel meer op openbare blockchain netwerken.

Ethereum pionierde met de technologie die DeFi mogelijk maakte – smart contracten. Dit zijn zelfuitvoerende computerprogramma’s die ontwikkelaars gebruiken om tokens te lanceren, NFT’s te creëren en gedecentraliseerde applicaties (dApps) te bouwen die autonoom werken. Deze applicaties werken volgens de principes van transparantie, onveranderlijkheid en vertrouwelijkheid, waardoor gebruikers volledige controle hebben over hun fondsen en financiële activiteiten.

Met DeFi hoeven gebruikers geen kredietscore verificaties en andere langdurige formaliteiten te doorlopen om een lening af te sluiten. Het overmaken van geld naar het buitenland gaat snel en gemakkelijk omdat gebruikers niet afhankelijk zijn van een netwerk van individuele banken en betalingssystemen om geld te versturen en te ontvangen. De handel in cryptocurrency’s is 24/7 beschikbaar via gedecentraliseerde exchanges (DEX).

Decentralisatie definiëren: Gecentraliseerd vs. Gedecentraliseerd

Nadelen van decentralisatie

• Beperkte schaalbaarheid: Gedecentraliseerde systemen kunnen te maken krijgen met schaalbaarheidsbeperkingen vanwege het grotere aantal deelnemers dat nodig is om bij te dragen aan de besluitvorming. De noodzaak om een consensus te bereiken tussen alle netwerkdeelnemers kan voorstellen voor schaalbaarheidsverbetering ook vertragen.
• Coördinatiecomplexiteit: Een open en divers netwerk met duizenden anonieme deelnemers kan het moeilijk vinden om te coördineren en overeenstemming te bereiken over verschillende zaken.
• Verantwoordelijkheid van de gebruiker: Van blockchaingebruikers wordt verwacht dat ze verantwoordelijk zijn voor het beveiligen van hun bezittingen, het beheren van hun privésleutels en het beschermen tegen hacks en diefstallen. Niemand kan helpen in het geval van een verloren privésleutel.
• Veiligheidsrisico’s: Gedecentraliseerde systemen hebben geen regelgevend toezicht, wat hun gebruikers kwetsbaar kan maken.
• Governance: Het bereiken van totale decentralisatie is moeilijk vanwege de complexiteit van het bereiken van gedecentraliseerd bestuur.

Conclusie

Het verhaal rond het bereiken van decentralisatie via publieke blockchains en cryptocurrency’s heeft zich het afgelopen decennium in onze hoofden gegrift. Maar het concept van decentralisatie is complex. Zelfs de beste publieke blockchains zoals Bitcoin en Ethereum worden geconfronteerd met vragen over de mate van hun decentralisatie.

Openbare blockchains worden nog steeds gekweld door het dilemma van kiezen voor massale schaal of echte decentralisatie.