Wat betekent Domain Name System (DNS)?
Het Domain Name System (DNS), ook wel bekend als domeinnaamsysteem, is een hiërarchisch naamgevingssysteem dat is gebaseerd op een gedistribueerde database. Dit systeem zet domeinnamen om in IP-adressen en maakt het mogelijk om domeinnamen toe te wijzen aan groepen internetbronnen en gebruikers, ongeacht de fysieke locatie van de entiteiten.
Techopedia legt Domain Name System uit
Het Domain Name System bestaat uit een boom van domeinnamen. Elk blad, of node, in de boom heeft nul of meer resource records, die informatie bevatten die is gekoppeld aan de domeinnaam. De boom is verder onderverdeeld in zones, beginnend bij de rootzone. DNS-zones kunnen één domein hebben of vele domeinen en subdomeinen, afhankelijk van de administratieve autoriteit die aan beheerders is gedelegeerd. De client van DNS, de DNS-resolver, is verantwoordelijk voor het initiëren en opvolgen van query’s die leiden tot de volledige resolutie van de gezochte bronnen. Deze query’s zijn recursief of non-recursief.
DNS wijst domeinnamen toe en koppelt de namen aan IP-adressen door voor elk domein een gezaghebbende naamserver aan te wijzen. Deze servers zijn verantwoordelijk voor bepaalde domeinen en kunnen de gezaghebbende naamservers toewijzen aan subdomeinen. Als gevolg van dit proces is DNS zowel gedistribueerd als fouttolerant.
DNS slaat een lijst op van mailservers die e-mail voor een internetdomein accepteren. Identificatiemiddelen zoals radiofrequentie-identificatielabels, universele productcodes (UPC’s), internationale tekens in e-mailadressen en hostnamen maken ook gebruik van DNS.