Wanneer je iets koopt via de affiliate links in onze content, kunnen we een commissie ontvangen zonder extra kosten voor jou. Ontdek Wat is een Integrated Services Digital Network?
Een Integrated Services Digital Network (ISDN) is een reeks communicatiestandaarden voor digitale telefoonverbindingen en de overdracht van spraak en gegevens via een digitale lijn, en is een ontwikkeling van de gewone oude telefoondienst (POTS). Deze digitale lijnen zijn meestal telefoonlijnen en centrales die door de overheid zijn opgezet. Ze worden gebruikt in plaats van de traditionele circuits van het klassieke geschakelde telefoonnetwerk omdat ze gegevens en spraak op dezelfde lijn kunnen integreren. Vóór ISDN was het voor gewone telefoonlijnen niet mogelijk om snelle transmissie over een enkele lijn te leveren.
ISDN is ontworpen om te draaien op digitale telefoonsystemen die al bestonden. Als zodanig voldoet het aan de telecom specificaties voor digitale spraaknetwerken. Oorspronkelijk werd het vooral gebruikt door bedrijven die veel bureautelefoons en faxapparaten moesten ondersteunen. Het duurde echter zo lang voordat ISDN werd gestandaardiseerd dat het nooit volledig werd ingezet in de telecommunicatienetwerken waar het voor bedoeld was.
ISDN werd formeel gestandaardiseerd in 1988 en won aan populariteit in de jaren 1990 als sneller (128 Kbps) alternatief voor de 56 Kbps inbelverbinding voor internettoegang. Echter, zodra telecombedrijven overschakelden van analoge naar digitale infrastructuren, maakten moderne langeafstandsnetwerken en breedband internettechnologieën het uiteindelijk een verouderde technologie.
Techopedia legt Integrated Services Digital Network uit
ISDN kan gelijktijdig allerlei soorten gegevens verzenden via een enkele telefoonlijn. Spraak en data zijn dus niet langer gescheiden zoals bij eerdere technologieën, die aparte lijnen gebruikten voor verschillende diensten. ISDN is een circuitgeschakeld telefoonnetwerksysteem, maar het biedt ook toegang tot pakketgeschakelde netwerken.
ISDN wordt ook gebruikt met specifieke protocollen, zoals Q.931, waarbij het fungeert als de netwerk-, datalink- en fysieke lagen in het OSI-model. In grote lijnen is ISDN dus eigenlijk een reeks transmissiediensten op de eerste, tweede en derde laag van het OSI-model.
Er zijn drie verschillende ISDN iteraties, hoewel de derde nooit algemeen gebruikt werd. Dat zijn:
Basic Rate Interface (BRI-ISDN)
Basic Rate Interface (BRI) is het instapalternatief dat over het algemeen werd gebruikt als standaardoptie voor internettoegang. Het is in staat om datatransmissiesnelheden tot 128 Kbps te bereiken en werd over het algemeen aangeprezen voor kleine bedrijven en thuisgebruik. Omdat ISDN echter over bestaande koperen telefoonlijnen werkt, haalde de snelheid zelden echt de 128 Kbps die door telecombedrijven werd geadverteerd. Ook bekend als ISDN2, droeg de BRI data over twee 64 kbps draagkanalen (vandaar de naam) die bekend staan als B-kanalen, terwijl controle-informatie werd verwerkt door een 16 kbps kanaal. Het 16 kbps kanaal, bekend als het D (data) kanaal wordt gebruikt voor protocolonderhandeling.
Primary Rate Interface (PRI-ISDN)
Primary Rate Interface (PRI) was een ISDN met een hogere snelheid, meestal bedoeld voor zakelijk gebruik omdat het volledige T1 snelheden van 1,544 Mbps ondersteunt en tot 2,048 Mbps op E1 (E-carrier systeem). In plaats van de twee kanalen die voor BRI worden gebruikt, maakt PRI volledig gebruik van 23 parallelle 64 Kbps draagkanalen. E1-lijnen kunnen 30 draagkanalen ondersteunen en werden vooral gebruikt in Europa en Azië. Ze stonden ook bekend als ISDN30 om ze te onderscheiden van ISDN2.
Breedband ISDN (B-ISDN)
Breedband ISDN (B-ISDN) is een zeer geavanceerde vorm van ISDN die ontworpen is om de prestaties nog verder te verbeteren ten opzichte van PRI-ISDN. B-ISDN kon over glasvezelkabels lopen met behulp van ATM-switchingtechnologie om honderden Mbps aan gegevens te verzenden, zowel bij downloaden als uploaden. Het werd echter ingehaald door ADSL-technologieën waardoor het verouderd was voordat het een mainstream technologie kon worden. Het werd nooit echt praktisch toegepast maar overleeft nog steeds als een laag, instaplaag voor DSL technologieën en in WiMAX.
