Internet Protocol versie 4 (IPv4)

Wat betekent Internet Protocol versie 4 (IPv4)?

Internet Protocol versie 4 (IPv4) is de vierde herziening van het Internet Protocol en een veel gebruikt protocol in datacommunicatie over verschillende soorten netwerken. IPv4 is een verbindingsloos protocol dat gebruikt wordt in pakketgeschakelde netwerken, zoals Ethernet. Het zorgt voor de logische verbinding tussen netwerkapparaten door elk apparaat te identificeren. Er zijn veel manieren om IPv4 te configureren met allerlei soorten apparaten, waaronder handmatige en automatische configuraties, afhankelijk van het type netwerk.

IPv4 is gebaseerd op het best-effort model. Dit model garandeert noch aflevering noch het vermijden van dubbele aflevering; deze aspecten worden afgehandeld door het transport van de bovenste laag.

Techopedia legt Internet Protocol versie 4 uit

IPv4 is gedefinieerd en gespecificeerd in IETF publicatie RFC 791. Het wordt gebruikt in de pakketgeschakelde verbindingslaag in het OSI-model.

IPv4 gebruikt 32-bits adressen voor Ethernet-communicatie in vijf klassen: A, B, C, D en E. Klassen A, B en C hebben een verschillende bitlengte voor het adresseren van de netwerkhost. Klasse D-adressen zijn gereserveerd voor multicasting, terwijl klasse E-adressen zijn gereserveerd voor toekomstig gebruik.

Klasse A heeft subnetmasker 255.0.0.0 of /8, B heeft subnetmasker 255.255.0.0 of /16 en klasse C heeft subnetmasker 255.255.255.0 of /24. Bijvoorbeeld, met een /16 subnetmasker kan het netwerk 192.168.0.0 het adresbereik van 192.168.0.0 tot 192.168.255.255 gebruiken. Netwerkhosts kunnen elk adres uit dit bereik nemen; het adres 192.168.255.255 is echter gereserveerd voor broadcast binnen het netwerk. Het maximale aantal hostadressen dat IPv4 kan toewijzen aan eindgebruikers is 232.

IPv6 biedt een gestandaardiseerde oplossing om de beperkingen van IPv4 te overwinnen. Dankzij de adreslengte van 128 bits kunnen er tot 2.128 adressen worden gedefinieerd.