Wanneer je iets koopt via de affiliate links in onze content, kunnen we een commissie ontvangen zonder extra kosten voor jou. Ontdek Wat betekent Internet Service Provider?
Een internet service provider (ISP), of gewoon een internetprovider, is een bedrijf dat klanten toegang tot het internet biedt. Vaak wordt de ISP gewoon provider genoemd. Gegevens kunnen worden verzonden via verschillende technologieën, waaronder inbellen, DSL, kabelmodem, draadloos of speciale hogesnelheidsverbindingen.
Meestal bieden ISP’s hun klanten ook de mogelijkheid om met elkaar te communiceren door e-mailaccounts aan te bieden, meestal met meerdere e-mailadressen naar keuze van de klant.
Diensten als telefoon- en televisiediensten, persoonlijke websites of startpagina’s kunnen ook worden aangeboden. De diensten en dienstencombinaties kunnen uniek zijn voor elke ISP.
Tegenwoordig zijn ISP’s meestal kabelmaatschappijen of mobiele telefoonbedrijven die internetabonnementen aanbieden naast tv- of mobiele communicatiediensten.
Een internetserviceprovider wordt ook wel een Internet Access Provider (IAP) genoemd.
Techopedia legt uit wat een Internetprovider is
In een notendop: om een apparaat zoals een pc te kunnen verbinden met het internet is speciale netwerk-, telecommunicatie- en routeringsapparatuur nodig. Omdat de meerderheid van de consumenten geen toegang heeft tot dit soort apparatuur, “verhuren” ISP’s hen toegang tot netwerken waarmee gebruikers internetconnectiviteit tot stand kunnen brengen, infrastructuren kunnen onderhouden en domeinnamen kunnen oplossen.
Sommige ISP’s bieden gratis internettoegang, meestal voor een beperkt aantal uren per dag met een beperkte snelheid. Deze zogenaamde “freenets” genereren meestal inkomsten door banners of andere advertenties op te nemen.
Het internet begon als een gesloten netwerk tussen onderzoekslaboratoria van de overheid, universiteiten en hogescholen. Toen universiteiten en hogescholen internettoegang begonnen te geven aan hun faculteit en andere werknemers, werden ISP’s opgericht om deze werknemers thuis en elders internettoegang te geven. De eerste ISP begon in 1990 als The World, gevestigd in Brookline, Massachusetts.
Individuele klanten en bedrijven betalen ISP’s voor internettoegang. ISP’s zijn met elkaar verbonden via netwerktoegangspunten. Op hun beurt betalen ISP’s andere, grotere ISP’s voor hun internettoegang, die op hun beurt weer andere ISP’s betalen.
Dit cascadeert meerdere keren totdat transmissies een Tier 1 carrier bereiken, wat een ISP is die in staat is om elk ander netwerk op het internet te bereiken zonder IP-transit te kopen of afrekeningen te betalen. Het is echter moeilijk om de status van een netwerk te bepalen, omdat de zakelijke overeenkomsten om schikkingen te betalen niet openbaar worden gemaakt. Bovendien wordt het verkeer altijd door verschillende netwerken geleid, waarbij het meerdere keren heen en weer springt van Tier 1 carriers naar Tier 2 en 3 voordat de gegevens hun bestemming bereiken.
De situatie is echter complexer dan één enkele verbinding met een upstream ISP. ISP’s kunnen meer dan één point of presence (PoP) hebben, wat een toegangspunt is tot het internet is dat bestaat uit een fysieke locatie met servers, routers, ATM-switches en digitale/analoge oproepaggregators.
Sommige ISP’s hebben duizenden PoP’s. Meerdere PoP’s kunnen afzonderlijke verbindingen hebben met een upstream ISP. En elke ISP kan upstream ISP’s hebben en verbindingen met elk van hen op een of meerdere PoPs.
