Wat betekent Link Aggregation Control Protocol?
Het Link Aggregation Control Protocol (LACP) maakt deel uit van een IEEE specificatie (802.3ad) die richtlijnen biedt voor het bundelen van dataverbindingen, een praktijk bekend als link aggregatie.
Belangrijk om te weten is dat LACP meestal wordt gebruikt bij strategieën die individuele links van Ethernetverbindingen bundelen, en niet op draadloze overdrachten.
Techopedia legt Link Aggregation Control Protocol uit
Om het Link Aggregation Control Protocol te begrijpen, is het belangrijk om eerst te weten wat link aggregation is en wat het betekent voor netwerken.
Wat is Link Aggregation?
Link Aggregation is de praktijk van het bundelen van individuele verbindingen op een netwerk om betere prestaties te bevorderen.
De terminologie hier kan verschillen: insiders kunnen spreken over vergelijkbaer praktijken zoals het gebruik maken van een Trunkpoort of link bundeling op manieren die de specifieke definitie kunnen vertroebelen. Nogmaals, LACP is gebaseerd op een specifiek internet protocol dat is vastgelegd in IEEE 802.3ad en elders.
Experts kunnen verwijzen naar groepen poorten als “link aggregation groups” of de componenten en onderdelen, inclusief fysieke poorten, op meer genuanceerde manieren labelen, wat enige verduidelijking kan vereisen.
Wat zijn voorbeelden van de belangrijkste dingen die Link Aggravation doet?
Allereerst zorgt het voor redundante netwerkactiviteit. Stel je voor dat je slechte één verbinding hebt hebt en die verbinding valt uit. Plotseling heb je 100% gebrek aan gegevensconnectiviteit. Je systeem valt gewoon weg, het “gaat op zwart”.
Met link aggregation, aan de andere kant, krijg je meerdere leveringspaden en de mogelijkheid om load-balancing te doen over alle beschikbare verbindingen. Nu is het gebruik om dezelfde verbinding voor elk gerelateerd pakket nog steeds een best practice.
Zorgen dat alle gerelateerde gegevenspakketten door dezelfde individuele verbinding gaan, lost potentiële problemen met out-of-order pakketten op, en linkaggregatie moet deze realiteit aanpakken.
Zoals je je kunt voorstellen leidt het bundelen van individuele verbindingen echter tot veel duurzamere signaalinterfaces.
Er is ook de belofte van “gracieuze degradatie” – met andere woorden, storingen treden langzaam en geleidelijk op, niet allemaal tegelijkertijd.
In plaats van “af te breken” kan een signaal aanvankelijk slechts een kleine degradatie vertonen, waardoor de eindgebruiker of andere belanghebbenden tijd hebben om te reageren en het probleem te diagnosticeren en aan te pakken.
Verschillende configuratierichtlijnen voor link aggregation helpen te optimaliseren hoe link aggregation netwerkgegevens en -prestaties beschermt.
Met dat in gedachten bevordert LACP de vorming van betere logische virtuele links of bundels die als één geheel kunnen worden afgehandeld door een MAC-client.
Over het algemeen biedt de bundeling systeemontwerpers en beheerders nieuwe manieren om storingspunten en herstelmogelijkheden aan te pakken zonder tot grotere extremen te gaan.
Als onderdeel van de Link Aggregation Control Protocol praktijken identificeren technici de geaggregeerde interface en bevestigen ze de linkstatus. De identifier-waarde voor het virtuele lokale netwerk wordt ook opgenomen.
Zoals opgemerkt door experts, is het belangrijk dat apparaten aan beide uiteinden van de verbinding link aggregation op dezelfde manier ondersteunen, dus “beëindiging” kan ook belangrijk zijn.
Systemen die inherent zijn aan het LACP-proces kunnen ook helpen bij het afhandelen van het “out-of-order” pakketprobleem: hulpmiddelen, waarnaar verwezen wordt als “scheduling algorithms”, definiëren pakket-naar-pakket activiteit om de zaken soepel te laten werken.
Hoewel de systemen van leveranciers dit protocol ondersteunen, bieden sommige open-source leveranciers ook implementaties van link aggregation met tools om deze aanpak te ondersteunen.
Over het algemeen draagt LACP bij aan het standaardiseren van link aggregation, wat resulteert in meer duurzame Ethernet-transmissies.