In sommige gevallen verdienen we inkomsten wanneer een lezer via onze pagina’s of via een partner-website een aankoop doet of een formulier invult. We hanteren strikte Wat is peer-to-peer-architecture?
Peer-to-peer architecture (P2P-architecture) is een veelgebruikt ontwerp voor computernetwerken waarin elk werkstation, of knooppunt, dezelfde mogelijkheden en verantwoordelijkheden heeft. Het wordt vaak vergeleken en gecontrasteerd met de klassieke client/server-architecture, waarin sommige computers zijn toegewijd aan het bedienen van anderen.
P2P kan ook worden gebruikt om te verwijzen naar een enkel softwareprogramma dat zo is ontworpen dat elke eenheid van het programma kan fungeren als zowel client als server, met dezelfde verantwoordelijkheden en status.
P2P-netwerken hebben vele toepassingen, maar de meest voorkomende is de distributie van inhoud. Dit omvat softwarepublicatie en -distributie, content delivery netwerken, media streaming en peercasting (voor multicasting streams), wat het on-demand leveren van content makkelijker maakt. Andere toepassingen zijn de wetenschap, zoekmachines en communicatienetwerken. Zelfs het Amerikaanse Ministerie van Defensie is begonnen met onderzoek naar toepassingen voor P2P-netwerken voor moderne strategieën voor digitale oorlogvoering.
P2P-architecture wordt vaak een peer-to-peer netwerk genoemd.
Techopedia verklaart peer-to-peer architecture
P2P-toepassingen zijn een van de kernpunten in de controverse over netwerkneutraliteit – een principe dat pleit tegen regulerende beperkingen op internetcontent, concepten, technologieën, apparatuur of communicatiemethoden. Voorstanders van P2P beweren dat overheden en grote internetproviders het internetgebruik en de content proberen te controleren door de netwerkstructuur in de richting van een client/server-architecture te sturen. Dit werpt financiële barrières op voor individuen en kleine uitgevers die toegang willen krijgen tot het internet en zorgt voor inefficiëntie bij het delen van grote bestanden.
Er zijn drie modellen van ongestructureerde P2P-architecture voor computernetwerken:
- Pure P2P
- Hybride P2P
- Gecentraliseerde P2P
In gestructureerde P2P-architecture worden werkstations (peers), en soms ook netwerkbronnen, georganiseerd volgens specifieke criteria en algoritmes. Dit leidt tot overlays met specifieke topologieën en eigenschappen.
Het beoordelen van enkele van de voordelen en zwakheden van P2P netwerken, gaat gepaard met vergelijkingen met client/server architecture. P2P-netwerken hebben clients met bronnen zoals bandbreedte, opslagruimte en rekenkracht. Naarmate er via elk knooppunt meer vraag op het systeem komt, neemt de capaciteit van het hele systeem toe. (Dit verklaart de enorme toename van systeembeveiliging en bestandsverificatiemechanismen, waardoor de meeste P2P-netwerken bestand zijn tegen bijna elk type aanval). Ter vergelijking, een typisch client/server netwerk deelt eisen maar geen bronnen. Als er meer clients bij het systeem komen, zijn er minder resources beschikbaar voor elke client.
