Radiofrequentie

Wat is een radiofrequentie?

Radiofrequentie (RF) verwijst naar de oscillatiesnelheid van elektromagnetische radiogolven in het bereik van 3 kHz tot 300 GHz, evenals de wisselstromen die de radiosignalen dragen. Dit is de frequentieband die wordt gebruikt voor communicatietransmissie en uitzendingen. Hoewel RF eigenlijk staat voor de oscillatiesnelheid van de golven, is het een synoniem geworden voor de term “radio” of simpelweg draadloze communicatie.

Techopedia verklaart radiofrequentie

Radiofrequentie wordt op veel gebieden gebruikt, maar in de context van informatie- en communicatietechnologie verwijst het naar de frequentieband waarop draadloze telecommunicatiesignalen worden verzonden en uitgezonden. De frequentieband wordt opgedeeld in verschillende delen, die vervolgens worden toegewezen aan verschillende technologische industrieën. Dit staat bekend als het radiospectrum. De VHF-band (een zeer hoge frequentie), varieert van 30-300 MHz, wordt bijvoorbeeld gebruikt voor FM-radio, tv-uitzendingen, amateurradio en zijn tegenhangers. Voor veel elektronische communicatieapparatuur wordt de ultrahoge frequentieband (UHF) gebruikt. Dit is de ruimte die gebruikt wordt door mobiele telefoons, draadloze LAN’s, Bluetooth en tv- en landradio.

Radiofrequentie wordt geproduceerd door stroom een bepaald aantal keren te laten oscilleren en deze vervolgens van een geleider, een antenne genoemd, af te stralen in de lege ruimte (hiermee wordt de ruimte bedoeld die wordt ingenomen door lucht in plaats van vaste objecten en verwijst niet naar de ruimte) als elektromagnetische radiogolven. RF-signalen worden verzonden en ontvangen via geleiders door het fenomeen dat bekend staat als het skin-effect, waarbij RF-stroom zich vastzet en door het oppervlak van geleiders stroomt in plaats van er doorheen te dringen en door te gaan zoals bij andere niet-geleidende vaste stoffen. Dit effect is de kern en de basis van radiotechnologie.