Turingtest

Wat is een Turingtest?

Een Turingtest is een evaluatie die Alan Turing in 1950 introduceerde om te bepalen of iemand na vijf minuten conversatie al dan niet met een computerprogramma kan communiceren. Hoewel er de afgelopen tien jaar grote vooruitgang is geboekt op het gebied van kunstmatige intelligentie (AI), is nog geen enkel computerprogramma in staat geweest om de Turingtest te doorstaan.

Turing tests zijn controversieel omdat, hoewel de wiskundige Alan Turing geïnteresseerd was in het idee of een machine wel of niet kon denken, de test die hij voorstelde dat niet doet. In plaats daarvan kan de test van Turing, die wordt uitgevoerd door middel van een activiteit die het Imitatiespel wordt genoemd, alleen worden gebruikt om te evalueren of de natuurlijke taalverwerking (NLP), natuurlijke taalgeneratie (NLG) en natuurlijke taalbegrip (NLU) van een programma sterk genoeg zijn om iemand te laten denken dat computergegenereerde reacties van een mens afkomstig zijn.

Techopedia legt de Turingtest uit

In de jaren 1950 publiceerde wiskundige Alan Turing een artikel getiteld “Computing Machinery and Intelligence”. Turing was geïnteresseerd in het idee dat een machine onder de juiste omstandigheden zou kunnen denken als een mens. Hij stelde voor om een activiteit genaamd het Imitatiespel aan te passen om gegevens te verzamelen en hopelijk de vraag te beantwoorden.

Hoe Turing’s Imitatiespel werkt

Het Imitatiespel was een populair gezelschapsspel in het Victoriaanse tijdperk. Hierbij moest één persoon (de ondervrager) dezelfde vragen stellen aan een man en een vrouw in een andere kamer en dan raden welke antwoorden van de vrouw kwamen en welke van de man.

Turing’s versie van het spel vereist twee menselijke spelers en een computer. Net als in het originele spel wordt één persoon (de ondervrager) in een aparte kamer gezet. De ondervrager heeft dan vijf minuten om elk van de entiteiten in de andere kamer vragen te sms’en en te raden welke set antwoorden door een computer is gegenereerd. De test wordt vervolgens meerdere keren herhaald met verschillende ondervragers.

Als een jury van ondervragers ten minste 70% van de tijd denkt dat ze met een ander mens communiceren – terwijl ze eigenlijk met een computerprogramma praten – dan kunnen de makers van de software met recht beweren dat hun AI-programmering de Turingtest heeft doorstaan. Hoewel er de afgelopen tien jaar verschillende claims zijn gemaakt, is er tot nu toe nog geen computerprogramma waarvan iedereen het erover eens is dat het de Turingtest heeft doorstaan.

Het ELIZA-effect

Een van de eerste computerprogramma’s die op een enigszins overtuigende manier menselijke gesprekken kon simuleren heet ELIZA. Hoewel deze chatterbot niet slaagde voor de Turingtest, inspireerde het wel de uitdrukking Eliza Effect, een term die wordt gebruikt om de bereidheid te beschrijven die mensen hebben om menselijke eigenschappen toe te schrijven aan een computerprogramma. De uitdrukking wordt vaak gebruikt als synoniem voor personificatie in de context van informatietechnologie.